Taniec Wampirów - Przed zamkiem

Tweet

[Wampiry:] Nadszedł czas! Wreszcie ludzie z klasą edukacja, polot, pasja, pełnia sił Nadszedł czas! Nasza zwykła strawa to wieśniacy – lecz to lepsze jest niż nic Nadszedł czas! Ludzie z naszej sfery okazja to specjalna nie puśćmy jej z rąk Nadszedł czas! Najwyższy czas smaczniejszy kęs weźmy dziś na ząb [Von Krolock:] Oto noc Co błogosławi piękno Chroniąc je przed rdzą Wieczna noc Pomna szpetoty stworzeń Lgnących do mych rąk Witam was Panowie wejdźcie tu By nigdy nie wyjść już Kto z własnej woli Wejść w mą ciemność śmiał Ten pozna więcej Niż by zgłębić chciał Ja – Von Krolock Mu tę szansę dam Cierpię na samotność I smutek trawi mnie Przyszłość przeminęła już I tylko trwa tu śmierć Nie ma końca płynny czas Lecz ocean oglądam z brzegu Melancholia trawi nas Nie ma na nią żadnego leku Ha-ha-ha! [Abronsius:] Ha-ha-ha... Proszę mi wybaczyć, ekscelencjo, Przejeżdżamy przez tę okolicę i chcielibyśmy rzucić okiem na pańską wspaniałą posiadłość. Późny XIII wiek, jeśli się nie mylę? [Von Krolock:] Widzę, że jest pan człowiekiem uczonym. Z kim mam przyjemność rozmawiać? [Abronsius:] Profesor Abronsius z Królewca. [Von Krolock:] Słynny profesor Abronsius? [Abronsius:] Słyszał pan o mnie? [Von Krolock:] Pański tom „Nietoperz” – ha! Dosłownie pochłonąłem... [Abronsius:] Miło mi, bo w kraju mam Opinię... oszołoma Nic nie zmienię – Logika nie jest w cenie [Von Krolock:] O autograf proszę więc I niechże pan zostanie [Abronsius:] Z wielką chęcią – zamek ten Aż prosi o zbadanie [Von Krolock:] Kim jest ten młodzieniec? Student – czyżbym zgadł? [Abronsius:] To Alfred, mój asystent... [Von Krolock:] I panu jestem rad A to syn mój, Herbert On też cieszy się Nie ma się z kim bawić tu [Herbert:] Nie do wiary – to gość Co z nudy wyrwie mnie [Von Krolock:] Proszę, panowie, wejdźcie i czujcie się jak u siebie w domu. Kukol!!! Kukol pokaże panom pokoje... Precz! [Abronsius:] Ekscelencja zechce wybaczyć, zapomniałem jak jest późno. Pan na pewno zmęczony? [Von Krolock:] Jestem nocnym Markiem, przesypiam całe dnie... [Von Krolock:] Alfredzie! Nie brakuje ci czegoś? [Abronsius:] Moja gąbka! [Von Krolock:] Młodość Nie wymaga rad Starego durnia co pomimo lat Nie może pojąć czym się karmi świat Znam twe sny i dobrze wiem Jak blisko jest twój cel Daj mi wiarę i zaufaj mi A poprowadzę cię Nie wnikaj Jak oddam ci noc Jestem magikiem i mam nad nią moc Rzuć się za mną w płynny czas Zrozum, czym jest przymus trwania Poznaj swoją drugą twarz Rozkosz smutku i dreszcz czekania Czeka na nas Czarny Graal Znaleźć go to znaleźć miłość Amoralny rządzi ład Ludzkich praw dla nas nie starczyło Kto kocha samo życie Tylko żyć bez końca chce I wolny jest

[Wampiry:]
Nadszedł czas!
Wreszcie ludzie z klasą
edukacja, polot, pasja, pełnia sił
Nadszedł czas!



Nasza zwykła strawa
to wieśniacy – lecz to lepsze jest niż nic
Nadszedł czas!
Ludzie z naszej sfery
okazja to specjalna nie puśćmy jej z rąk
Nadszedł czas!
Najwyższy czas
smaczniejszy kęs weźmy dziś na ząb

[Von Krolock:]
Oto noc
Co błogosławi piękno
Chroniąc je przed rdzą
Wieczna noc
Pomna szpetoty stworzeń
Lgnących do mych rąk

Witam was
Panowie wejdźcie tu
By nigdy nie wyjść już

Kto z własnej woli
Wejść w mą ciemność śmiał
Ten pozna więcej
Niż by zgłębić chciał
Ja – Von Krolock
Mu tę szansę dam

Cierpię na samotność
I smutek trawi mnie
Przyszłość przeminęła już
I tylko trwa tu śmierć

Nie ma końca płynny czas
Lecz ocean oglądam z brzegu
Melancholia trawi nas
Nie ma na nią żadnego leku

Ha-ha-ha!

[Abronsius:]
Ha-ha-ha...
Proszę mi wybaczyć, ekscelencjo,
Przejeżdżamy przez tę okolicę i chcielibyśmy rzucić okiem
na pańską wspaniałą posiadłość. Późny XIII wiek, jeśli się nie mylę?

[Von Krolock:]
Widzę, że jest pan człowiekiem uczonym.
Z kim mam przyjemność rozmawiać?

[Abronsius:]
Profesor Abronsius z Królewca.

[Von Krolock:]
Słynny profesor Abronsius?

[Abronsius:]
Słyszał pan o mnie?

[Von Krolock:]
Pański tom „Nietoperz” – ha!
Dosłownie pochłonąłem...

[Abronsius:]
Miło mi, bo w kraju mam
Opinię... oszołoma
Nic nie zmienię –
Logika nie jest w cenie

[Von Krolock:]
O autograf proszę więc
I niechże pan zostanie

[Abronsius:]
Z wielką chęcią – zamek ten
Aż prosi o zbadanie

[Von Krolock:]
Kim jest ten młodzieniec?
Student – czyżbym zgadł?

[Abronsius:]
To Alfred, mój asystent...

[Von Krolock:]
I panu jestem rad

A to syn mój, Herbert
On też cieszy się
Nie ma się z kim bawić tu

[Herbert:]
Nie do wiary – to gość
Co z nudy wyrwie mnie

[Von Krolock:]
Proszę, panowie, wejdźcie
i czujcie się jak u siebie w domu.
Kukol!!!
Kukol pokaże panom pokoje...
Precz!

[Abronsius:]
Ekscelencja zechce wybaczyć,
zapomniałem jak jest późno.
Pan na pewno zmęczony?

[Von Krolock:]
Jestem nocnym Markiem,
przesypiam całe dnie...

[Von Krolock:]
Alfredzie!
Nie brakuje ci czegoś?

[Abronsius:]
Moja gąbka!

[Von Krolock:]
Młodość
Nie wymaga rad
Starego durnia co pomimo lat
Nie może pojąć czym się karmi świat

Znam twe sny i dobrze wiem
Jak blisko jest twój cel
Daj mi wiarę i zaufaj mi
A poprowadzę cię

Nie wnikaj
Jak oddam ci noc
Jestem magikiem i mam nad nią moc

Rzuć się za mną w płynny czas
Zrozum, czym jest przymus trwania
Poznaj swoją drugą twarz
Rozkosz smutku i dreszcz czekania

Czeka na nas Czarny Graal
Znaleźć go to znaleźć miłość
Amoralny rządzi ład
Ludzkich praw dla nas nie starczyło

Kto kocha samo życie
Tylko żyć bez końca chce
I wolny jest